|
Psychologia humanistyczna
Najbliższym mi kierunkiem w psychologii jest kierunek
humanistyczny,
którego przedstawicielami są: Carl Rogers,
Abraham Maslow, Fritz Perls.
Psychologia humanistyczna to optymistyczny i pełen nadziei
pogląd na naturę człowieka.
Wyraża on przekonanie, że każdy
człowiek ma potencjalne zdolności zdrowego i twórczego
rozwoju.
Człowiek jest wyjątkowy i może się realizować na własnej
drodze życiowej.
Niepowodzenia w możliwości realizacji własnego rozwoju
związane są z ograniczającymi wpływami w toku wychowania, np.
oddziaływań rodziców, szkoły i innych presji społecznych.
Te szkodliwe wpływy mogą być przezwyciężone jeśli jednostka
zechce wziąć odpowiedzialność za własne życie.
Humaniści zwracają uwagę na możliwości twórcze człowieka,
poczucie autonomii, sens życia,
wolną wolę, potrzeby i
wartości dzięki którym osoba spełnia się.
Celem terapii humanistycznej jest przeżycie doświadczeń
emocjonalnych oraz dokonywanie wyborów życiowych, pobudzanie
do refleksji nad umiejętnościami człowieka. |
|
Terapia humanistyczna skierowana jest na teraźniejszość i
przyszłość:
1. szanuje się autonomię klienta,
2. terapeuta zachowuje się niedyrektywnie,
3. klient / nie pacjent / to osoba, która ma trudności i
decyduje czym się chce zająć,
4. klient sam decyduje ile czasu chce poświęcić na rozmowę o
danej trudności
Teoria humanistyczna opiera się na
następujących założeniach:
1. Człowiek jest jednolitą zorganizowaną całością z jego
psychiką i ciałem.
2. W człowieku przeważają dobre aspekty jego osoby, jest z
natury dobry.
3. Naturalną motywacją, która mobilizuje ludzi jest rozwój,
samorealizacja, chęć stawania się lepszym i takim też
czynienie świata wokół siebie przez realizację
indywidualnego potencjału.
4. Każdy człowiek jest zdolny do bycia kreatywnym, kieruje
się własnymi doświadczeniami, które są podstawą do
kształtowania się własnej rzeczywistości i własnego „JA”.
Ma
własny koncept dotyczący jego życia czyli wyobrażenie
swojej przyszłości i siebie samego takim jakim chciałby być.
5. Dominujące są przeżycia świadome. Człowiek powinien
słuchać swojego wnętrza.
6. Subiektywne spostrzeganie i rozumienie świata przez
poszczególnego człowieka ma większą wartość niż obiektywna
rzeczywistość.
7. Podstawową rozwojową potrzebą człowieka jest
samoakceptacja.
8. Człowiek nabiera cech neurotycznych gdy jego osobowość
zostaje zaburzona przez działanie negatywnych sił w
kontakcie ze środowiskiem, które wstrzymują dążenie do
samorealizacji, np. liczne nakazy i zakazy w procesie
wychowania.
9. Człowiek jest z natury ukierunkowany na przyszłość, jest
racjonalny i realistyczny, lubi współdziałać z innymi
ludźmi.
Terapia wg C. Rogersa - ukierunkowana na osobę
1. C. Rogers preferował termin "klient" , gdyż wierzył, że
człowiek ma własne zasoby
i możliwości w samo-uzdrawianiu
się,
2. Klient zgłasza się do psychologa gdy ma poczucie
przewlekłego napięcia
lub odczuwa „niestosowności" w różnych
aspektach swojego życia i nie zgadza się z tym,,
3.Terapeuta jest zdolny do szczerego, empatycznego
słuchania, rozumienia i wspierania wypowiedzi swojego
klienta. Jest autentyczny i pozostaje w dobrej interakcji z
klientem.
Klient potrzebuje autentyczności terapeuty, bo sam
potrzebuje odnaleźć siebie, poszukuje swoich odczuć, potrzeb
i wartości, chce odpowiedzieć sobie na pytanie jak żyć, co
jest ważne.
5. Wytworzenie atmosfery przyjaznego słuchania, akceptowania
i przyjacielskiego wspierania jest podstawowym czynnikiem
leczącym. Klient wchodzi w proces odszukiwania pomysłu na
siebie. Następuje samoaktualizacja.
6. Podstawową umiejętnością terapeuty, jest wytwarzanie
przyjaznej atmosfery w której "klient"
czuje się
bezpiecznie, czuje się akceptowany, zrozumiany, ma poczucie
wsparcia, szacunku,
czuje empatię i realizuje własny samokoncept.
Redukuje to napięcie i odblokowuje jego zdolności do rozwoju
samego siebie, według jego własnych zamiarów. Terapeuta
zadaje specyficzne pytania, które pomagają w realizowaniu
celów klienta.
7. Celem terapii jest nie tylko uwolnienie i rozwój własnego
potencjału klienta, ale i także przywrócenie sprawnego
funkcjonowania społecznego oraz swobodne realizowanie celów
życiowych.
8. Rogers podkreślał, że skuteczność jego podejścia
terapeutycznego nie tyle zależy od wiedzy akademickiej ile
od umiejętności wytwarzania przyjacielskiej, przyjaznej,
empatycznej atmosfery w relacji z klientem. Dzięki temu
klient pozwala sobie na autentyczne zachowania, czuje się
spokojny, doświadcza spójności siebie, odnajduje siebie i
akceptuje, znika lęk i sztywność w postrzeganiu doświadczeń
i łatwiej jest mu akceptować innych ludzi.
Osiem wyznaczników człowieka idealnego wg C.Rogersa:
1. Otwarty na wszelkie doświadczenia.
2. Autentyczny w porozumiewaniu się ze sobą i z innymi
ludźmi.
3. Poszukujący intymności.
4. Poszukujący całościowego spojrzenia na rzeczywistość.
5. Podatny a zmiany.
6. Ufający sobie.
7. Sceptyczny wobec technologii i rzeczy materialnych.
8. Szukający wartości duchowych poza jednostkowych.
Autor: Elżbieta Dybińska
©
Wszelkie prawa zastrzeżone
Bibliografia:
1.Hall C.S., Lindzej G., Campbell J.B.: Teorie osobowości,
Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2004
2. Grzesiuk L. Redakcja Naukowa: Psychoterapia Teoria
Podręcznik akademicki, Wyd. Psychologii i Kultury, ENETEIA,
Warszawa 2005
3. Gasiul H. : Psychologia osobowości, Wyd. Difin, Warszawa
2006
|